Lezingen over NAH
Walter van Geffen
Walter van Geffen, 46 jaar, geeft, als ervaringsdeskundige lezingen over niet aangeboren hersenletsel. De gevolgen daarvan, het leven daarmee en hij vertelt over de, vaak pijnlijke, opmerkingen die hij krijgt van de buitenwereld.
Het onzichtbare van NAH
“De zichtbare beschadigingen zijn langzaam weggeëbd maar het onzichtbare zal altijd deel uitmaken van mijn ik” zoals hij zelf zegt. Walter laat juist die onzichtbare van NAH zien. “Het bijzondere van mij zit in mijn ‘gewoon zijn’ terwijl mijn ‘anders zijn’ onzichtbaar is.
Ik ben zoals ik ben, maar niet zoals ik was
Met trots gaf ik in 1997 mijn eerste dichtbundel uit. “Ik ben zoals ik ben maar niet zoals ik was.”
Misschien doet de titel al veel vragen oproepen. Een titel die bij mij past en verwoordt hoe ik in het leven sta. Dit boekje is een dichtbundel. Een autobiografie in dichtvorm, zoals ik weleens zeg. Op dichterlijke wijze verwoord ik dingen waar ik ben tegenaan gelopen en tegenkwam in mijn leven, nadat ik mijn ongeluk had gehad op jonge leeftijd en weer opnieuw de levensladder moest beklimmen. Hoewel de zichtbare beperkingen langzaam zijn weggeëbd zal het onzichtbare altijd deel uitmaken van mijn ik.
NAH!… Niet te zien maar wel een blok aan mijn been. Het symbool van de handen die elkaar schudden heb ik doelbewust gekozen wat zoveel moet uitdrukken als: Het is zoals het is.
Mijn vader schreef geheel in zijn eigen stijl, het voorwoord in mijn eerste bundel. Kort, krachtig en duidelijk. Zoals het is; “Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.”
De puzzelstukjes van het leven
Ik had het schrijversvirus opgelopen nadat ik succes oogstte met mijn eerste dichtbundel.
“Het bloed kruipt waar het niet gaan kan” zegt men weleens. Zo kwam het dat in 1998 mijn tweede dichtbundel verscheen. “De puzzelstukjes van het leven.”
Ik begin deze bundel met het gedicht, “Puzzel des levens.” Het leven is net een puzzel en je moet zelf opzoek gaan naar de stukjes die passen. Dat is ook de essentie van deze bundel of noem het De Boodschap.
Deze bundel is een mengelmoes van waarheid en realiteit gemengd met humoristische gedichtjes. Ook een kant van mij, een puzzelstukje. Het symbool van de puzzelstukjes behoeft geen uitleg neem ik aan.
Mama, waarom moest ik vallen?
In dit boek (2017) beschrijft hij hoe zijn leven is gelopen nadat, op acht jarige leeftijd zijn leven in één klap veranderde. Over de stappen die hij heeft moeten zetten om te komen waar hij nu is. Over de ladder van het leven die hij heeft moeten beklimmen. Hij beschrijft de moed en de wilskracht die hij had, over zijn gedrevenheid die niet altijd door iedereen werd begrepen en over de dingen die hij allemaal weer heeft bereikt maar ook over de keren dat hij zijn hoofd stootte omdat niet alles meer bereikbaar bleek te zijn. Over zijn onzekerheid en over het “er zo graag bij willen horen.” Over de pijnlijke vooroordelen in deze harde wereld. En over de “littekens” die altijd zullen blijven.
Gedichten
Walter is schrijver en dichter, tenminste, als je van straat geplukt wordt en je drie zinnen mag zeggen in een soapserie en je jezelf acteur mag noemen, mag ik me dan, met drie dichtbundels, een verhalenbundel en een autobiografie met gerelativeerde poëzie, schrijver noemen? vraagt Walter zich af. Hij draagt zijn kleine, leuke, korte gedichtjes op een humorvolle wijze voor. Zijn gedichten zijn in categorieën ingedeeld zodat het publiek kan bepalen uit welke categorie ze gedichten willen horen. De verschillende categorieën zijn o.a. Serieus, humorvolle, dieren, doordenkertjes, gedichten van het oh-oh-gehalte.
Wat wil je worden als je later groot bent?
In zijn dicht-programma combineert hij de lach met een traan. Ofwel, hij relativeert met poëzie en humor een emotionele gebeurtenis in zijn leven.
Toon Hermans
Als superfan en kenner geeft Walter lezingen over zijn idool. Een leuke en gezellige middag of avond. Walter vertelt enthousiast over de grootste in zijn vak allertijden en draagt enkele gedichten van Toon voor. Natuurlijk komen ook meezing klassiekers als de tango van het blote kontje en vierentwintig rozen aan bod. Maar ook nummers uit zijn beginperiode zullen voorbij komen. Een ode aan deze grote rasartiest. Komt u deze avond of middag gezellig mee genieten en meezingen?
Met kop en staart
“Met kop en staart”, mijn derde dichtbundel. Hoewel ik in mijn eerste twee bundels nog gedichten linkte aan mijn handicap is in deze bundel niet één gedicht te vinden dat hiernaar wijst.
Humor, pure humor. Zo zou ik deze bundel willen beschrijven. De dosis humor die ook in mijn “rugzak” zit gebruik in dit boekje want zo ben ik ook. Ik ben niet een handicap, maar heb een handicap! En ik laat dus duidelijk zien dat ik meer in huis heb.
De titel is zorgvuldig gekozen. Alles heeft een begin en een eind, ofwel, een kop en een staart. Zo wilde ik ook symbolisch een punt zetten achter mijn handicap, het afsluiten. Wat in werkelijkheid natuurlijk nooit kan.
De stier symboliseert zowel de titel als mijn sterrenbeeld.
Echt waar? Ja echt!
Mijn vierde boekje kwam in 2014 uit. Deze keer geen gebundelde gedichten maar een boekje met verhalen uit het leven.
In deze bundel leest U verhalen uit het leven, gezien door mijn brillenglazen. Eerlijkheid en oprechtheid staan bij mi hoog in het vaandel.
Maar ook humor, eenvoud en het “gewoon doen” speelt in mijn leven een grote rol. In mijn verhalen verwoord ik dat dan ook soms op humoristische wijze. Doordat ik ook ervaringen uit mijn eigen leven beschrijf kan ik niet om zijn “anders zijn” heen.
Zelfkennis is wat mij siert. Onder het motto “zelfspot” schroom ik dan ook niet mezelf op de hak te nemen.
Deze verhalenbundel is een mengelmoes van humor, realiteit, eenvoud, cynisme en een vette knipoog met soms een tikje zelfspot.
Mama, waarom moest ik vallen?
In september 2017 kwam mijn boek. “Mama, waarom moest ik vallen?” uit. Een autobiografie met gerelativeerde poëzie. In dit boek beschrijf ik hoe mijn leven is verlopen, nadat dit leven op achtjarige leeftijd in één klap veranderde. Ik schrijf over mijn coma, over dat mijn leven aan een zijden draadje hing. Over de stappen, die ik heb moeten zetten om te komen, waar ik nu ben, en over de ladder van het leven, die ik heb beklommen. Ik beschrijf de moed en de wilskracht die ik had, en over mijn gedrevenheid, die niet altijd door iedereen werd begrepen. Ik schrijf over de dingen, die ik allemaal heb bereikt maar ook over de keren, dat ik mijn hoofd stootte, omdat niet alles meer bereikbaar bleek te zijn. Ook laat ik u mijn onzekerheid zien en mijn gevoel over het “er zo graag bij willen horen.” Ik toon de pijnlijke vooroordelen, die er in deze harde wereld zijn, en de “littekens”, die altijd zullen blijven. Niet-Aangeboren Hersenletsel, onzichtbaar groot. De zichtbare beschadigingen zijn langzaam weggeëbd, maar het onzichtbare zal altijd deel uitmaken van mijn ik.
Het bijzondere van mij zit in mijn “gewoon-zijn” terwijl mijn “anders-zijn” onzichtbaar is. Een indrukwekkend levensverhaal.
Echt waar? Ja echt!
Ze noemen mij nu schrijver en dichter. Dat is een hele eer. Toch kijk ik er, ondanks alle aandacht die ik er door krijg, met een nuchtere blik naar. Maar ik vraag me wel af: Als je van straat geplukt wordt en je drie zinnen mag zeggen in een soapserie en je jezelf acteur mag noemen, mag ik me dan schrijver noemen?
Na het lezen van mijn boeken geeft u het antwoord wellicht.
Wilt u een boek bestellen of wilt u een lezing, dat kan:
www.walters-woord.webnode.nl/contact-ons/
Walter van Geffen
Mail: marwal@ziggo.nl
Website: www.walters-woord.webnode.nl